YAZIK AMA.....
ZORDUR ANNE OLMAK,aslanda olsanız,kedide olsanız ,kuşda olsanız zordur analık.KADIN yada anne olduğum içinmi,bilmiyorum ama bir kadın anne ise eğer ona bakışım değişiyor.''Analık kadının en büyük şerefidir.''atasözünü de çok doğru buluyorum bu arada. Ağlayan çocuğunu göğsüne basan,yere düşüp dizini kanatan kızının dizini öpen,kucağında oğlu  ile otobüse binmeye çalışan,hastanelerde evladına refakat eden,son lokmasını aç kalma pahasına evlatlarına ayıran,onlar için kendilerinden,uykularından,keyiflerinden,hedeflerinden  vazgeçen ,kendini onlara  kalkan yapan ,hayatlarını çocuklarına ve onlarla ilgili ideallerine  adayan  anneler görünce çok duygulanıyorum.
AMA bazı anneler var ki biraz önce yazdığım her şeyi bir anda unutturuyorlar bana,kimseyi eleştirmek istemem ama  sözkonusu çocuklar ise annelerindende vazgeçerim hemen.Dün çarşıda  üstüste karşılaştığım bir dizi yanlış, çocuklar adına endişe duymama, annelerine ise çok kızmama neden oldu.Pazara gidiyorsunuz,bunu 3 çocukla yapıyorsunuz,gözünüz pazar tezgahlarında ya çocuklar ,allaha emanet,karşıdan karşıya geçeceksiniz elinizde alışveriş poşetleri çocuk caddeyi yarılıyor ,anne arkasından sesleniyor' dur bekle' diye....Ve çocuk caddenin ortasında kalıveriyor öylece....banada kal geliyor tabi o anda.
Karışmışım kalabalığa yürüyorum,bu kez sorumlu bir anne ,anne ortada iki çocuğu yanlarda el ele tutuşmuşlar bu kez de geçit yok yani,e kıyamıyorsunuz da o elleri birbirinden ayırmaya ,gidip ellerinden tutup hadi beraber yürüyelimde olmaz:)Ne mi yapıyoruz... güzergah değiştiriyoruz.
TAMAM annesiniz,mesuliyetleriniz,sorumluluklarınız dahilinde alışveriş yapmak    ama çocuklarda öyle onlarda sizin kanatlarınız altında,  yapmayın sahip çıkamayacaksanız,koruyup kollayamayacaksanız ,siz uzaklaşıp giderken onu başka bir tezgahta unutacaksanız,acıktım, yoruldum ,diye ağlatacaksanız  ailece  çıkmayın çarşı pazara.İKİ KİLO domates ,bir parça çul için yazık  ama  o çocuklara....