Bir işadamı dostumla söyleşirken dedi ki:
- Korkuyorum…
Düşündüm:
- Dostum korkar mı?..
12 Eylül sürecinde aylarca içerde yattıktan sonra aklanmış bir kişi…
Peki, 12 Eylül rejiminin dağdağalı günlerinde korkmayan dostum şimdi neden ve kimden korkuyor?...
***
Yalnız adını vermediğim dostum mu?..
Ne diyor siyasal muhalefet?...
Türkiye korku imparatorluğuna dönüştü…
Oysa ne askeri yönetim var…
Ne sıkıyönetim var…
Ne olağanüstü hal var…
Seçimle iktidara geçmiş, mecliste çoğunluğu sağlamış bir sivil iktidar yönetiminde nedir bu korku?...
***
Anımsayalım:
Ergenekon soruşturmaları sürecinde de korkuyorduk…
Telefonlarda ileri geri, alaylı kalaylı, saçma sapan konuşma özgürlüğümüz elimizden alınmıştı…
Gerçi AKP iktidarından önce de telefonların dinlenildiği biliniyordu; buna karşın siyasal arenada at koşturanlar noktasız, virgülsüz, frensiz, gelişigüzel konuşmalar yapmaktan keyif alırlardı…
Derlerdi ki:
- Dinlesin keratalar, bu lafları da açıklayacak değiller ya…
Ama, Ergenekon davalarında görüldü ki, özel yaşam dahil her şey faş ediliyor?..
Kısacası telefonda gırgıra paydos denilmişti…
***
Bugün öncekilerden farklı bir korku türü yaşıyor toplum…
İşadamı mısın, sendikacı mısın, meslek örgütü temsilcisi misin, kamuda mı çalışıyorsun, esnaf mısın, iktidarın işine gelmeyen bir tutum sergiledin mi kim vurduya gitmek işten değil…
Toplumdaki yaygın inanç bu!..
Ama, korkmak da sorunu çözmüyor ki…
Peki, ne yapmalı?..
Çevremde kulağı kesik, uyanık eş dost görüyorum, sanırım çareyi ya da çözümü bulmuş…
Çare ya da çözüm ne?.
CHP’ye çatmak!..
İYİ Parti’yi küçümsemek!..
Beka sözcüğünü dile pelesenk yapmak!..
CHP’ye çatmanın bir bedeli yok!..
İYİ Partiyi küçümsemenin müeyyidesi yok!..
Beka sorunu filan da dedin mi iş tamam…
***
Yazının girişinde adını vermediğim dostuma tavsiye ederim…
Korkmasın…
Sohbetlerinde CHP ve İY Parti’ye çaktı mı kendisini güvene alır…
İşin püf noktası ortaya çıktı…
Laf aramızda ben de yazılarımda CHP’ye çatmaya, İYİ Parti’ye dudak bükmeye hazırlanıyorum; şu korku belasından başka türlü kurtuluş yok…
