Şehit cenazesi, ulusumuza özgü bir kültürün yüreklerimizdeki acısını dayanışmaya sarıp sarmalayan birlikteliğin başını çeker…
İşte Ankara…
İşte Çubuk ilçesi…
İşte şehit…
İşte ailesi…
İşte hemşerileri…
İşte yakınları…
İşte halk…
İşte devlet yöneticileri…
İşte iktidar…
İşte muhalefet…
***
Bir şehit cenazesinde bütünleşip şehide karşı son görevimizi yerine getiremedik…
Olmadık siyasal hesaplara benliğini kaptırmış provokatör kitle ana muhalefet liderine saldırdı…
Linç girişiminde bulunuldu…
Halk tedirgin oldu…
Millet gerilime düştü…
Neden?...
İktidar kavgasında kutsal İslam’ı siyasette kullanan, ulusal kimlik ve değerleri meydanlarda bozuk para gibi tüketen siyasilerimiz bu olay karşısında bugün ne düşünüyorlar?..
Politikacıların ağzında tohumlanan ayrıştırma, ötekileştirme dilinin sakıncaları başka hangi acı örnekte somutlaşabilir?..
Şehidimizi asıl şimdi el birliğiyle öldürdük!..
***
Camide yalnız cemaat, minare, kubbe yok…
Musalla taşı da var…
Ve musalla taşının üzerinde yatan kim?..
Şehit!..
Şehit oy veremez…
Ama iki eli hepimizin yakasında…
Neden?..
Utanmak nedir, unuttuğumuz için…
