Değerli okuyucularımız, uzun yıllar Sakarya basınında severek görev, yapmaya çalıştım. Her haberimi veya köşe yazımı yazarken, gördüklerimi topluma yansıtmaya çalıştım. Her zaman gerçekleri yazmaya devam edeceğim. Çünkü, gerçek bir muhabir veya yazar, asla kalemini satmaz. Halkın sesini dile getirir. Ben, aslen Arifiyeliyim, Arifiye ilçe belediye başkanı, İsmail Karakullukçu kardeşimi, tahminen kırk yıla yakındır tanırım. Hatta, evlilik fotoğraflarını ve de, düğün haberini yapan benim. İşte, hayat çabuk gelip geçiyor. İsmail Karakullukçu, Başkan Adayı oluyor ve Arifiye siyaset tarihinde, dört dönem, AK Parti’den Belediye başkanı seçiliyor. Bu bir tesadüf değil. Bu İsmail Karakullukçu’ya Arifiye halkının verdiği bir sevgidir. Ben seçimlerde, Arifiye halkıyla konuşurken, İsmail Karakullukçu’nun yaptığı bazı hatalarına rağmen, Arifiye halkı kendisine kızmalarına rağmen, İsmail Karakullukçu’ya, oylarını vereceklerini söylediler.
Neden diye sorduğumda, genci de yaşlısı da şunu söylediler, “Hırsız değil. Bizi her zaman güler yüzle karşılıyor. Sorularımızı dinliyor. Kibirli değil. Mütevazi. Terbiyeli, kendisinden büyük olana saygı gösteriyor. Hataları yok değil ama biz, Arifiye halkı olarak inanıyoruz ki, hatalarını düzeltecek ve tarafsız bir Belediye Başkanı olarak İsmail Karakullukçu, Arifiye halkına hizmet edecektir”
İsmail Karakullukçu’nun Belediye Başkanlığı’nı kazanacağını ben biliyordum. Ama, gazeteci kanuna göre seçimi kimin kazanacağını seçim öncesi yazamaz. Bende, gazetemiz Bizim Sakarya’da yazamadım. Ama seçim günü akşama yakın çocukluk arkadaşım olan İsmail Karakullukçu’ya telefon ederek “’Müjde, yine kazanacaksın’ diyerek, kendisini kutladım ve bayramın birinci günü Bayramlaşma, saat 12.OO’daArifiye Belediyesinin önünde, halka randevu verilmişti. Bende ordaydım. Arifiye Halkı gibi, Bende, Başkanın gelmesini bekliyordum. 20 dakika, geç gelmesine rağmen, Arifiye halkı sabırla bekledi. En nihayet, makam arabası gözüktü. İsmail Karakullukçu, mütevazi bir şekilde, Arabasından indi. Kalabalığı görünce önce şaşırdı, sonra çok duygulandı. Galiba, böyle bir kalabalık sevgiyi beklemiyordu hiç ayırım yapmadan, Tek tek halkına sarılarak bayanların ellerini sıkarak yaşlıların ellerini öperek çocuklara harçlık vererek bayramlaştı. İşte, sevmek, sevilmek, bu olsa gerek. Bu fani dünya gelip geçicidir. Dilerim çocukluk arkadaşım İsmail Karakullukçu, Arifiye halkına, tarafsız olarak hizmet ederek. Bu yüce sevgiye layık olur.
