Bu hafta Adana’da meydana gelen bir kaza haberini izliyordum. Yaya geçidinde iki kişi karşıdan karşıya geçmeye çalışıyorlar. Oldukça yoğun bir trafik. Bir süre bekliyorlar ama hiçbir sürücü yayalara yol vermiyor. Onlar da araçlar arasında bir boşluk bulduklarında karşıya geçmeye çalışırken gelen araçlara durmaları konusunda işaret ediyorlar. Ama ne mümkün bir araç hiçbir şeye aldırış etmeden tüm hızıyla yaya geçidinden karşıya geçmeye çalışanlara çarpacakken bir tanesi kendini kenara atarak kurtarıyor ama diğeri kaçamadığı için feci şekilde yaralanıyor. Sürücü ise durmak zahmetinde bile bulunmayıp kaçıp gidiyor. 
Bu haber bana izler izlemez üç yıl önce yeğenimin yaşadığı trafik kazasını hatırlattı. O da aynı şekilde kuzeniyle yaya geçidinde karşıdan karşıya geçmeye çalışırken bir aracın fren yapıp durması gerektiği halde aksine gaza basıp daha da hızlanarak çarpması sonucu ağır yaralanmış ve ölüm tehlikesi atlatmıştı. Gördüğü uzun tedavi sonucunda sağlığına  kavuştu fakat vücudundaki protez ve yaşadığı travma hala ilk gün gibi izler bıraktı bedeninde ve ruhunda. 
Sürücü o olayda kaçmamıştı ama mahkeme sonunda alınan karar mağdur olanı ve bu süreci yaşayan ailesini hiç te tatmin etmedi. Sürücü normal hayatına kaza anından itibaren devam ederken kazada zarar gören ve ailesi hiçbir zaman kaza öncesindeki gibi devam edemediler. 
Adalet bu olmamalı, suç işleyen suçunun bedelini her daim ödemeli ki yeni işlenecek suçlarda da caydırıcı olsun.