Türkiye de bazı değerler var ki, birleştirici ve bütünleştirme adına adeta bir misyon görevi üstlenmiş gibi dimdik ayakta.    Değiştirilmek, dönüştürülmek istenen Türkiye manzarası içinde sporun içinde yeşeren, kök salan dostlukların geçmiş yüzünü bu günlere taşımak adına Ramazan akşamlarındaki İftar sofraları da sporun geçmişten kalan birleştirici yüzüyle buna öncülük yapıyor.    Taa 1957 yıllarında Şeker fabrikasının her sabah saat 07.00 de çalan işbaşı siren sesi ile uyanan o zamanın gençleri Şeker mahallesinde son üç yıla damgasını vuran, geleneksel hale gelen iftar lezzetini yudumlarken, Sporun çevreye yayılan dostlukları nasıl topladığını bu örnekten yola çıkarak bir kez daha yaşamak bize nasip oldu.    Aydın Gençlik-Şeker gençlik rekabetinin yaşandığı, benim büyüyüp serpildiğim Şeker mahallesindeki Geleneksel iftarlar maziye dönüp bakmama, orada yaşadıklarımı tekrar senede bir de olsa beynimde dolaştırmak gittikçe yaşlanan spor ve dostluk yüklü kalbime heyecan pompalıyor.    Bir sene evvel Nazmi Turan öğretmenimiz, bir sene evvel bu geleneksel iftarda namı Değer Demirsporlu ( Naylon İsmail de ) aramızdaydılar. Ama bu sene onlar yoktu. Ebediyet yolculuğuna çıkmışlardı. Belki seneye aramızdaki  bazı dostlarda olmayacak.   Bu nedenle bu iftarın geleneksel hale gelmesi eski dostlukların buluşması adına çok iyi bir organizasyon hamlesi olmuş. Düşünenlerin, düşüncelerine sağlık.   Umarım önümüzdeki yıl yine şeker mahallesinde oluruz. Umarım geleneksel iftar akşamında aramızdan ayrılanları da iftar duası içinde hatırlarız.   Bu vesileyle ben Nazmi öğretmenime, bu vesileyle ben Naylon İsmail’e bir kez daha Allahtan rahmet dilerim. Umarım seneye yine orada oluruz. Umarım İftarların lezzeti ile bir yıl daha eskiyen yüzlerimizle mübarek ramazanı eda etmek bir kez daha bizlere nasip olur.   Seneye dördüncüsü Şeker Mahallesi geleneksel iftarında buluşmak dileğiyle iyi iftarlar.