7-8 yaşlarında sokaklarda sattığım gazeteleri almak için matbaaya gittiğimde, baskı makinesinin hemen arkasında onu sık sık görürdüm. Ben bir karış çocuk, O ise, 20’li yaşlarda bir usta.
**
Sonra yolumuz, 1985 yılında Haftalık Çark Gazetesi’nde kesişti. Spor Muhabiri olarak girdiğim Çark Caddesi’ndeki Çark Gazetesi’nde Hüseyin Komite de, Spor Müdürü’ydü… 1985’in haziran ayından itibaren mesai saatlerimin hemen hemen tamamı O’nun yanında geçiyordu..
**
İşyerimiz Çark Caddesi’nde, O’nun evi, Şimdiki Adapazarı Kaymakamlığı’nın hemen hemen bir kilometre ilerisinde. Her gece gazeteden beraber çıkar, Çark Caddesi ve Ankara Caddesi’ni yürüyerek geçer, O’nu evine bırakıp, ben arka yollardan, bazen çamurlu tarlalardan oturduğum Hacıoğlu Mahallesi’ne ulaşırdım.
**
Geceleri bu yolculuklarımız sırasında sorduğum sorularla Hüseyin Komite’yi bıktırırdım ama o hiç tepki vermezdi. Sorduğum soruların tamamı mesleki olduğu için sabırla benim sorularımı tek tek yanıtlardı.
**
30 yılı aşkın bir süredir bu işi yapıyorum. 30 yılı aşkındır, hiç başka işim olmadı, bu meslekten ekmek yiyorum. Son zerresine kadar ne öğrendiğim her şeyi ondan öğrendim. Bu meslekten, kazandığım, yediğim, çocuklarıma yedirdiğim parayı Hüseyin Komite’nin bana öğrettiği bu meslekten kazandım ve kazanıyorum.
**
Gördüğüm her yerde, ‘Ustam’ diye elini öpmeye çalışsam da öptürmez, sarılıp yanaklarımdan öperdi. O kadar çok, o kadar çok anımız var ki… İnanın yazarken zorlanıyorum… Duruyorum… Doluyorum… Tıkanıyorum… Titriyorum… Ağlıyorum… Ve yine yazmaya çalışıyorum..
**
Bugün elimde olan bu ekmek, bu meslek için teşekkür edeceğim tek insan Hüseyin Komite’dir. Eğer çalışmaya başladığımız ilk günlerde, ilk haftalarda, ‘Ferruh, senden gazeteci falan olmaz. Sen git, başka bir iş bul’ deseydi belki de o gün benim gazetecilik rüyam biterdi. Zamanı geldi fırça attı, zamanı geldi teşvik etti ve sonunda beni gazeteci yaptı..
**
Dün gazeteye geldiğimde öğrendim, hastalığına daha fazla direnemediğini. Her canlı gibi, O’da ölümü tattı. Bugün, yarın, öbür gün elbet bizde tadacağız. Ama güzel insanlar öldüğü zaman iyilikleriyle, güzellikleriyle anılır. Ben Hüseyin Komite’yi hep bu sıfatlarıyla anacağım. Eminim ki, bu şehirde, bu mesleği yapan herkes kendisini bu duygularla anacaktır…
**
‘Yarı Şaka Yarı Ciddi’ bu başlık, O’nun 40 yılı aşkın yazdığı yazıların başlığıydı. Zaten kendisi de, Hüseyin Komite kadar, ‘Yarı Şaka Yarı Ciddi’ olarak anılırdı. İsmiyle, köşesinin adı birbiriyle yarışırdı.
**
Güle güle Hüseyin Ağabey… Güle güle USTAM… Allah mekanının Cennet eylesin…
