Tam 34 yıl olmuş…
1981 yılında, İzmir’de Türk Haberler Ajansı’nda adım attım bu mesleğe.
Öğrencilik nedeniyle aralıklarla devam ettik.
1983’te resmi staj için Sakarya’nın ilk ofset gazetesi Sakarya’nın kapısını çaldım.
Rahmetli Semih Köprülü’nün oluruyla yerel gazeteyle, gazetecilik anlayışıyla tanıştım.
1985’te yine Semih Köprülü’nün davetiyle bu gazetede buldum kendimi.
Ağabeyim Cevdet Güngör’ün desteğiyle demirbaşı oldum.
Ta ki, 1991’de Simaviler’den gazeteyi satın alan Asil Nadir’in herkesin bildiği malum sonuna kadar…
Sonra…
Cevdet Güngör, Hasan Kurtiç, Sevgi Çifter ve Sabri Uğan’ın da yer aldığı yeni bir gazete denemesi…
Olmadı, tutmadı…
Puştlukları bir kenara bırakıp,
beceremedik diyelim…
Ve Anadolu Ajansı macerası…
14 yıl sürdü, muhabirlik ve Kocaeli Büro Müdürlüğü…
2003’te önemli bir ameliyat ve 2006’da emeklilik…
Hiç aklımda yokken bir dost çağrısıyla yeniden yerel gazete…
Bizim Sakarya girdi yaşamıma…
Çok mutlu olduğum günler de oldu, mağdur olduğum da…
İki kez ayrılıp üçüncü kez yine geri döndüm.
Yaklaşık 15 aydır da üçüncü kez buradayım.
Mutluyum ama yorgunum.
Bu yorgunluk sözün gelişi değil…
Gazetenin temposu, 12 yıl önce önemli bir operasyon geçirmiş biri için gerçekten çok ağır.
Çok düşündüm.
Karar vermek öyle hiç de kolay olmadı.
Bir yanda sağlığım ve 31 yıldır ihmal ettiğim ailem, diğer yandan 8 yılda üçüncü kez başına geldiğim, artık evim gibi olan gazetem.
Ne ailemden, sağlığımdan, ne de gazetemden vazgeçebildim.
Sonunda orta yolunu buldum.
Evet, bundan sonra gazetede aktif rol almayacağım.
Gazeteyi yönetecek gençler ihtiyaç duyduğunda, yardım istediğinde yanlarında olacağım.
İstedikleri sürece dışarıdan desteğimi sürdüreceğim.
Onların başarısıyla sevineceğim.
Medyadan uzak kalıp kalmayacağıma gelince…
Elbette bu mümkün değil.
Habercilikle değil belki ama
farklı bir konseptte olmayı sürdüreceğim.
Yerel gazete deneyimimde hep yanımda olan dostlarıma binlerce teşekkür.
İyi ki vardınız…
