Sokak hayvanları, bu tabiri kullanmak istemiyorum. Böyle bir sınıflama olamaz. Böyle bir tür yok doğada. Sahiplenen sözde hayvan severler, bakmaktan sıkıldıkları için sokağa bıraktıkları hayvanlar bunlar.
Yine aynı hayvan severler sokağa bıraktıkları bu canlıların, duyguları olduklarından dem vurarak sokakta başıboş yaşamalarını talep etmekteler.
Doğru söylüyorlar, can olarak tabir ettikleri bu canlıların duyguları var tabi ki. Hatta hepsi travma yaşıyor. Yavru iken hepsi annesinden koparılmış, pamuklara sarılarak hevesleri geçene kadar el üstünde tutulmuş ve hiç anlamadıkları bir zamanda terk edilmiş, sokağa atılmış.
Her hayvan severin de bakımını üstlendiği hayvanları sokağa atmasında haklı bir sebebi vardır kendine göre.
Ev değişikliği en sık öne sürülen bahanelerden birisidir. Evlenmek de öyle.
Apartmanında yasaktır hayvan bakmak mesela, ya da alerjisi vardır.
Çocuk olmadan çok sevilen hayvan artık külfettir şimdi bebeğin yanında.
Tatilde yazlığa giderken alınan hayvanlar geride bırakılır her seferinde tatil dönüşlerinde.
Doğum gününde hediye gelen hayvanın da bakımı çok zahmetlidir bir süre sonra.
Öğrenci evlerinde bakılan hayvanlar okul bittiğinde aile evine dönemez çünkü.
Tayini çıkmıştır, yeni bir şehre taşınıyordur, evi küçüktür….
Yani kısaca bahanesi çoktur hayvan severin.
Ama sokakta beslediği hayvanı sahiplenmesi gerekmez. Canı istediğinde besler, canı istediğinde sever.
Hayvan Sever beslerken mutlu olanı görür haz duyar, ama arabasına gidip gaza bastığında geride kalanın ne yaşadığı aklına bile gelmez o saatten sonra.
En büyük kötülüğü sözde hayvan severler yapar onlara.
Hayvanlar çocuk gibidir, siz çocuklarınızı sokağa bırakabilir misiniz?
Hadi sokağa bıraktınız, sokakta kalsın diye ısrar edebilir misiniz? Onları sokaklarda besleyelim diyebilir misiniz?
